Dilma Rousseff is amnestie verleend, ontving ongeveer R$ 400.000 aan schadevergoeding en kreeg bovendien een levenslang salaris betaald door de staat. Dit omdat, volgens haar eigen ex-man, vrachtwagens werden gekaapt, banken werden overvallen en alles wat bekend is over voorbeelden voor de PT en bondgenoten. Tegelijkertijd, in het huidige Brazilië, krijgt een gewone burger 14 jaar gevangenisstraf voor het schrijven met lippenstift op een standbeeld. Dit is geen gerechtigheid. Dit is geen proportionaliteit. En al helemaal geen democratie. Vandaag de dag, in de Braziliaanse dictatuur, worden mensen vervolgd met pennen, buitensporige vonnissen en voorbeeldige straffen, gebruikt om te intimideren en te doen zwijgen. Wanneer de staat het ideologische verleden van enkelen beloont en de gewone burger verplettert voor een daad, wordt het duidelijk: het gaat niet om het verdedigen van de democratie, maar om het controleren wie er mag spreken en wie moet worden vernietigd. Ze noemen het een Democratische Rechtsstaat. Maar in de praktijk leven we in een dictatuur van selectieve beslissingen.

Een man die zijn leven heeft gegeven voor een zaak, wordt vandaag de dag verlaten - wanneer hij niet wordt vertrapt - door velen die alleen zijn gekomen waar ze zijn door hem. Politici die nu zelfs vermijden zijn naam te noemen. Ze hebben hem gebruikt, geëxploiteerd en, toen ze zich realiseerden dat hij niet meer in hun voordeel is, proberen ze hem weg te gooien alsof hij vuilnis is. Zij zijn niet eens een handdruk waard, laat staan vriendschap of een stem. En het is niet moeilijk om ze te identificeren: je hoeft alleen maar naar hun berekende berichten te kijken, hun "superieure, onafhankelijke toespraken en de exclusieve zelfpromotie van hun "prachtige" en "intellectuele" werken. De goede mensen - niet de gelegenheidsopportunisten - weten wie een kant heeft, wie een verhaal heeft en wie moed heeft. De rechtvaardigheid van het volk is stil, maar meedogenloos. De "toegestane", de "schone" en de bedekte zijn nooit zo blootgesteld geweest. Het hele land kijkt toe.

Zelfs in het geval van een ernstige en bewezen medische toestand, blijft Jair Bolsonaro absurde moeilijkheden ondervinden om de juiste behandeling te krijgen. Chirurg Cláudio Birolini, een van de belangrijkste artsen die de president begeleidt, was stellig: Bolsonaro moet dringend een operatie ondergaan voor de correctie van een bilaterale liesbreuk. De ingreep, volgens het medische team, moet zo snel mogelijk worden uitgevoerd, zonder ruimte voor uitstel. Alle onderzoeken zijn al afgerond. De diagnose is onmiskenbaar. Toch wacht het medische team nog steeds op een beschikking van minister Alexandre de Moraes zodat Bolsonaro kan worden opgenomen, klinisch voorbereid en uiteindelijk geopereerd. Zelfs het onderzoek van de Federale Politie bevestigde de ernst van de situatie: het rapport wijst op een significante verslechtering van de slaap, moeilijkheden met eten en een reëel risico op complicaties als de operatie blijft worden uitgesteld. Het is geen electieve ingreep, noch van gemak - het is een onmiddellijke medische noodzaak. Desondanks blijft Bolsonaro vastgehouden in het complex van de Federale Politie in Brasília, onderworpen aan een extreem niveau van gerechtelijke controle, waarbij zelfs fundamentele medische beslissingen afhankelijk zijn van toestemming. Het resultaat is een rampzalig scenario: de laatste president van de Republiek, met een urgente chirurgische indicatie, vastgehouden terwijl zijn gezondheid verslechtert, wachtend op een beslissing die de koers van zijn eigen welzijn kan bepalen.